چشم دلی که برای عزای حسین (ع) بینا است

پایگاه خبری پیک سیلک: حوریه شیواپور/ وارد آن زیارتگاه باصفا در نزدیکی جامعه نابینایان که می شوی، گوشه حیاط، خیمه سیاه کوچکی را می بینی که مردها آنجا عزاداری می کنند و زن ها کنارش، داخل زیارت.
پسر نوجوانی دم در بیسکوییت های پتی بور کوچک را تعارف می کند تا کنار چایی خوش عطر مجلس، پذیرایی، کامل بشود.
بدون هیچ تشریفات و تجمل، ساده و بی تکلف، روشندلان دریا دل، دهه دوم را عزاداری می کنند.
از سال 89 و به صورت خودجوش دور هم جمع شده اند و دو بار در سال، ایام فاطمیه و محرم، به اقامه عزا می پردازند. تمام زحمات به دوش خود اعضاست، از تلاوت قران و ادعیه گرفته تا خدمات صوتی و نوازندگی نی و...
اینجا هیچکس رئیس نیست و جمع صمیمی و بی ریایشان، فارغ از هر رقابت و هیئت بازی، به دنبال عزاداری خالصانه و واقعی است. محمد، روشندل توانمند این جمع، سیستم صوتی را به بهترین شکل راه می اندازد و روحانی جوان، شروع به سخنرانی می کند و بعد از آن مداح می خواند. اینجا مجلسی است که هنگام خواندن روضه، نیازی نیست چراغ هایش خاموش بشوند...
پیش از این، نه منبری و نه مداح برای «پاکت» چانه نزده اند و همدلانه آمده اند اینجا.
نکته دیگر، استقبال مردم محل از این مجلس است، و استدلالشان این است که صفا، سوز، اخلاص و فضای معنوی که اینجا هست را کمتر جایی دیده اند.
چشمان مهربان ارباب، حتما نگاه خواهد کرد به زلالی و خلوص این نوکران بی ادعا.
و ای کاش تمام هیئت های کاشان مان، اینچنین، فارغ از هر حاشیه ای، به متن اصلی و هدف حقیقی عزاداری می پرداختند.
به امید آن روز!