با کاروان شعر و ادب کاشان/ملامحسن فیض کاشانی/قسمت پانزدهم

بسوخت زآتش عشقش تنم طبیب برو
دوا چگونه توان خستگان سوخته را

فتاد آتش عشقش بدل زمن کم شد
کجا روم زکه پرسم نشان سوخته را

به گزارش پایگاه خبری پیک سیلک : امیر محمد بامداد/ یکی از نکات بارزی که در عشق عرفانی بسیار به آن برخورد میکنیم،بیماری عشق است.بیماری عشق عموما صاحب نشانه هایی است و این نشانه ها در ادبیات فارسی عمدتا در قالب روی زرد،خستگی تن،سوختن جان و آشفتگی سر یاد میشود.بیماری عشق به حقیقت امر،به مثابه بیماری های جسمی و یا روحی نیست بلکه دردیست که علائم و نشانه هایش نه آشکار میگردد و نه نهان میماند.فی الواقع از رنگ رخساره تا اشک چشم و حالات راه رفتن درد عاشقی مشخص میگردد اما به شرطها که تمیز این ماجرا بدست عاشق دیگری اتفاق بیفتد.در واقع عشق درد لطافت است.این درد لطافت روح نسبت به تمام نازیبایی های عالم واکنش نشان میدهد و چیزی که عاشق در میابد نیز اینست که جهان را سراسر بی عشقی فرا گرفته است و او تنها کسی است که به ظاهر این عشق رنگ و بویی داده است.جالب آنست که در هیچ جای ادبیات پارسی ما گفتگویی میان دو سوخته که هر دو از طریق زبان به فهم یکدیگر برسند نداریم، بلکه ایشان تنها دل و روحند که به پیوند میرسند.

عشق میسوزاند و این سوزاندن نیز سزای عاشقی است.هر کس به دام عشق در افتد باید بسوزد زیرا عاشق باید از شر آنچه مانع او در پاکبازیست رهایی یابد و این سوزش عشق همان درد موانعی است که پرده بر راه عشق استوار کرده است.عشق طبیب ندارد و طبابت هم دوای عشق را نمیداند و حتی عشق را تنها دردی میخوانند که انسان از رنجیده شدن در برابر آن لذت میبرد.هیچ کس در مقام عاشقی به مقدار خود عاشق درک از درد عشق ندارد.

این که انسان در گذر سوختن،تبدیل به انسانی آبدیده میشود خود دیگر مسئله ایست که باید بدان پرداخت.گمان میبرم تا کنون دریافته باشید که همان مقدار که ورود به وادی عشق اسان و سهل است،ماندن در آن نیز سخت تر است.راه عشق پر خطر است.پر از سوز و زاری و فراق و این دست مسائل است.هرکسی در راه عشق دوام نمیاورد و آن کس به ظفر میرسد که دلش را آبستن پذیرش خطرها کند و جان را روان کند.حضرت مولانا دو مولفه اصلی برای ماندن در راه عشق بیان میکند.میفرماید که : یکی جان خواهد و دریا،همه آتش نهنگ آسا/اگر داری چنین جانی روانش کن.در واقع نیز همین است.عشق به مثابه دریایی پر از نهنگ های حریص است که هر زمان ممکن است جان ما را بگیرند و این ماییم که باید بسلامت از ین دریا عبور کنیم.و آن جان آتشین است که هر انسان عاشق باید داشته باشد.دقت داشته باشید آتش دو مولفه دیگر نیز به همراه دارد.فقط نمیسوزاند.بلکه نور و روشنایی هدیه میکند و از طرفی نیز موانع مزاحم را دفع میکند.آتش عشق محافظ و توانگر و محرکه ی عشق نیز میباشد.

ادامه دارد...