پایگاه خبری پیک سیلک تصمیم دارد از این پس هر روز یک مشاهده، خاطره ، گفت و گو یا هر آنچه را که برای یک نویسنده فوضول با نام جیرجیرک در سطح شهر گذشته بنویسد.
شاید در این یادداشت ها واقعه مهمی رخ نداده باشد اما امیدواریم پشت آن تأملی، تلنگری، نیشگونی و یا تفکری در غالب فانتزی یا طنز وجود داشته باشد. پیش از این در یکی از جراید محلی چنین یادداشت‌هایی بر هفت روز هفته بود اما اگر می‌خواهید کنجکاوی کنید و بپرسید آیا این همان جیرجیرک است به این تک بیت جامی بسنده کنید که
پری رو تاب مستوری ندارد چو در بندی سر از روزن در آرد
پس تند و تیز و چالاک برویم سراغ اولین روز:
شروع پروژه پاركينگ طبقاتي در صبح و لغو آن در عصر همان روز
شنبه
جلو بيمارستان نقوي نيمچه ميداني است كه ماشين مراجعين بيمارستان پارك مي شود. آنجا ايستگاه اتوبوس هم هست. تا چندي قبل دو متر آن نيز نصيب دكه روزنامه فروشي بود كه ميز نشريات را جلو دكه اش بگذارد تا جماعت تيتر خوان و مفت خوان بهره اي ببرند. چند ماهي مي شود كه شهرداري اين ميز فرهنگي را برداشته است. امروز صبح ديدم در غوقاي ترافيك دور تا دور اين نيمچه ميدان را داربست كشيده اند. يك دستگاه ماشين برش نيز با صداي گوش خراش كف آسفالتي را كه خط كشي شده برش مي داد. اهالي گفتند قرار است اينجا پاركينگ طبقاتي بشه. باورم نمي شد. جلو رفتم و با هزار مصيبت سركارگر را فراخواندم. با فرياد و كمك دست پرسيدم: ديگه چه خبره؟ بعد از چند بار تكرار مردك نگاه غضب آلودي كرد و گفت: تو فضولي يا داروغه شهر؟ گفتم: خبر نگارم. با عصبانيت فرياد زد: پس هر دو را هستي! برو بگذار كارمونو بكنيم. گفتم كو تابلو پروژه و كو . . . دست بر بيل شد كه فرار كردم.
بعد از ظهر به محل آمدم. هيچ خبري نبود. لوله هاي داربست را هم جمع كرده و برده بودند. انگار نه انگار! که خانی آمده و خانی رفته.. دیروز که چند هفته ای از این ماجرا می گذشت با یکی از دوستان شاغل در شهرداری علت را جویا شدم. کاملا اظهار بی اطلاعی کرد. تلفنی از چند نفر دیگر هم پرسید ، انها هم بی اطلاع بودند کم کم به حافظه ام شک کردم به محل مورد نظر رفتم ، هرچه سطح آسفالت را بررسی کردم اثری از برش نبود آسفالت نو هم ریخته نشده بود، از همسایگان شهادت خواستم همه اظهار بی اطلاعی کردند حتی یکی از آنها که از دوستانم بود آن را به خواب و رویا نسبت داد. دستم از همه جا کوتاه شد خودم نیز به تردید افتادم بهتر دیدم تا به بیماری های روانی مبتلا نشده ام قضیه را فراموش کنم.شما چه فکر میکنید ؟ آیا شما هم میپندارید که من ....