کمبود انسولین و مسئولین غیر پاسخگو..

اين روزها و هفته ها موضوع انسولين در شهر داغ و بحث انگيز شده و سرريز سوالات ريز و درشت نيازمندان به اين داروي حياتي به نشريه مردم سيلك سرازير گشته است. اين در حالي است كه بنا به اظهار علماي پزشكي، بيماري ديابت از اولين و رايج ترين بيماري هاي خاص منطقه كاشان است. شاه بيت سوال ها از اين قرار است كه:
قبلا انسولين را به اندازه مصرف و نياز يك ماهه بيمار مي دادند اما الان هفته اي يكبار شده است. چرا؟ پيرو اين نقصان، بيمار بايد بالاجبار براي هر هفته به پزشك متخصص مراجعه كند تا نام و تعداد دارو در دفترچه اش قيد شود. اين كار مستلزم هزينه ريالي و زماني براي بيمار و حتي تامين اجتماعي خواهد بود.
متعاقبا داروخانه مربوطه نيز شلوغ و پرترافيك گرديده است. چرا اين تعداد انسولين را ميان چند داروخانه توزيع نمي كنند؟ و در نهايت اينكه معلوم نيست اين وضعيت اسفبار تا كي ادامه خواهد داشت؟ تكليف بيمار ديابتي چيست؟ متاسفانه يا خوشبختانه نوع آزاد اين نوع انسولين (خارجي) در بازار موجود نيست.
براي آگاهي از پاسخ اين پرسش ها و نيز ديگر سوالاتي كه در اين زمينه به ذهنمان مي رسيد، به معاونت غذا و دارو واقع در خيابان طالقاني مراجعه نموديم. مدير اين نهادِ زير مجموعه علوم پزشكي بدون اينكه اجازه ديدار حضوري بدهد توسط رئيس دفتر خود ما را به مسئول داروي انسولين آقاي دكتر  نساج حواله فرمودند!
وقتي خدمت ايشان رسيديم، ضمن برخوردي خوب و قابل قبول به سبب ضيق وقت براي فردا وقت دادند. روز سه شنبه دوم ديماه به اتفاق يكي از همكاران خبرنگار، اميدوارانه به دفتر ايشان وارد شديم. همزمان با ما نيز شخصي مسن، وارد شد.
به حكم ادب، به تماشا نشستيم. سوالات اين متقاضي انسولين از جنس سوالات ما بود و چكيده پاسخ ها به كمبود اين دارو در سطح كشور ختم مي شد. وقتي كه يار دوران پيري اين خانم مبتلا به ديابت، دستِ خالي، ولي توجيه شده اتاق را ترك كرد، دكتر نساج ما را هم به دكتر خياط كاشاني در طبقه دوم فرستاد. اما شوربختانه او نيز در مرخصي به سر مي برد. وقتي دوباره به دفتر دكتر نساج برگشتيم، ديگر اميدوار بوديم كه سوالاتمان را بخواهد و مختصر پاسخي بدهد. اما ايشان فرمودند كه من اجازه پاسخگويي ندارم، چرا كه بيم آن مي رود از ستاد علوم پزشكي، متهم به ايجاد ناهماهنگي خبري بشوم.
اين در حالي بود كه به او يادآوري كرديم كه معاونت غذا و دارو، ما را به شما ارجاع داده است و در اين كار، اجازه ضمني براي مصاحبه نهفته است. اما او گفت: ايشان شخصا به من چيزي نگفته است!
اصرار و خواهش ما در نهايت باعث شد كه دكتر با يك درجه تخفيف، باز هم راهكار مراجعه به رياست اداره را پيشنهاد بدهد. يعني همان جايي كه در بدو ورود به اين مجموعه مراجعه كرده بوديم!
در اينجا بود كه تصميم گرفتيم از اين دور باطل و بيهوده خارج و راه خروجي را پيش بگيريم.
تا ‹‹اين حكايت همچنان باقي›› بماند، چنانچه ديگر حكايت ها باقي است!!

در آخرين لحظات چاپ نشريه پيامكي از طرف دكتر تقي زاده (معاونت غذا و دارو) براي يكي از همكاران در مورد چرايي عدم مصاحبه ارسال گرديد كه بدين شرح است:
‹‹سلام و صبح بخير. مطلع هستيد اخبار و برنامه مصاحبه از طريق روابط عمومي واحدها تنظيم مي شود. چند روز قبل خانم صانعي به دليل ابتلا به كرونا نبودند. من امروز تهرانم. با ايشان به عنوان مسئول روابط عمومي معاونت هماهنگ نماييد.››