فقط مسئولان مماشات گر بخوانند ..

روزی که مسئولان مماشات گر کاشان در برابر برگزاری خودسرانه ی دعای عرفه در یک پارک کوتاه آمدند و خودشان را به آن کوچه معروف! زدند، موج سوم کرونا در حال یورش آوردن بود. 
در همان روزها، مدیریت دارالسلام گلابچی اعلام کرد دعای عرفه سنتی در این مجموعه برگزار نمی شود اما گویا مسئولان مماشات گر کاشان نمی دانستند که در عصر شتاب انتقال داده های خبری، آن  برگزاری خودسرانه و این اعلام ممنوعیت به سمع و نظر افکار عمومی می رسد و همگان نوع مدیریت مسئولان شهر در برابر کرونا را به قضاوت خواهند نشست.
اگر بخواهیم به حقیقت گسترش وحشتناک موج سوم کرونا در کاشان رجوع کنیم، باید گفت همان طور که برخی از فعالان رسانه ی محلی در روزهای گذشته نوشتند، مردم در این یکی دو هفته یا یک ماه اخیر به مسئولان شهر خود تأسی کردند و کرونا را سبک شمردند.
در یکی دو ماه اخیر بازدیدهای باشکوه از پروژه ها شهری، دیدارها و عقد اخوت های پی در پی مسئولان شهر و مدیران برخی مجموعه ها با یک مقام جدیدالورود محترم، یادواره ها و آیین های مختلف مذهبی و حماسی و .. همه‌گی در حالی در گوشه و کنار شهر برگزار شد و می شود که افراد حاضر در این مجالسات بعضا تنگاتنگ هم بودند و هستند و لذا همان طور که بر همه واضح و مبرهن است مرگ دست خداست!
آری، برگزاری مراسم سوگواری تاسوعا و عاشورا در فضای باز و رعایت فاصله بین حضار، با کمترین زمان برگزاری و استفاده بدون قید و شرط همه از ماسک و .. بلااشکال بود اما چقدر از این قوانین در این آیین ها رعایت شد؟ بله؛ اشتباه یکی دو نفر را نباید به پای همه نوشت اما آیا کرونا موضوع کوچکی است؟ 
مماشات گران شهر چرا در برابر عزاداری مخفیانه، غیرقانونی و غیرعقلانی عده ای در یک سوله سکوت کردند؟ چرا کنترلی بر این عده که از حواریون خود می خواهند بدون ماسک در این آیین سوگ و مویه حاضر شوند! نیست؟ آری، خودشان و آن جمع شاید مبتلا شوند اما آیا حضور و ترددشان در جامعه بدون هزینه است؟ اگر سال ها پیش بسته شدن یکی از اماکن  مورو وثوق آنان در این شهر که تجمع این عده در آن برای نظام هزینه سیاسی- مذهبی داشت، عملی شد، چرا رفتارهای امروز آنان در موسم کرونا بدون هزینه و برخورد نباشد؟
اگر در ایام اعمال دستوری محدودیت‌های کرونایی، عده ای به بهانه سالروز شهادت شمسی حضرت سلطانعلی ابن محمدباقر، دسته راه پیمایی راه می اندازند و رهسپار اردهال می شوند، آیا پشتوانه ی آنان از این اقدام مماشات مسئولان در برابر آن عزاداری سوله ای نیست؟!
داستان مسافرتهای بی محابا به سمت شمال در ایام تعطیلات تاسوعا و عاشورا هم خود معضل دیگری بود که عدم کنترل آن را باید به پای مسئولان نوشت. موضوعی که به چالش و اختلافی بزرگ بین مذهبیون جامعه و طیف دیگری از مردم تبدیل شد که هنوز هم البته ادامه دارد.
نگارنده وقتی حکایت دستورات و محدودیت‌های کرونایی مسئولان که مخاطبش مردم هستند را می شنود و می بیند اما برقراری بازار بازدیدهای باشکوه از پروژه ها شهری، دیدارها و عقد اخوت های پی در پی مسئولان شهر و مدیران برخی مجموعه ها با یک مقام جدیدالورود محترم، یادواره ها و آیین های مختلف مذهبی و حماسی و .. را نیز رؤیت می کند، بی اختیار یاد آن حکایت در ذهنش تداعی می شود. حکایت آن خطیبی که بر بالای منبر از جداکردن قسمت ناپاک فرش می گفت اما فردا روز و پس از اجرای همان توصیه و سفارش توسط همسرش، برآشفت و آن را فقط مختص مردم دانست!