پیاده روی و تفرج در جوار مردگان!

مسعود قرائتی/ نمیدانم برای چه کاری به میدان حسن‌آباد رفته بودم که هوای بهاری آخر شب، شوق یک پیاده‌روی را در وجودم زنده کرد. دیدم چه مسیری بهتر از مسیر پیاده راه مجاور آرامگاه فیض.  جایی که قرار است خیلی ها در همین ایام (فصل گلاب گیری) این تفرجگاه شبانه را در آن تجربه کنند . اما هرچیزی جلوتر رفتم بیشتر دلم گرفت. تا بلاخره در میانه راه به جایی که قرار است حوض و آبنما یی احداث شود،ایستادم. 
به یاد گزارش شماره ۵۱ در نشریه مردم سیلک افتادم و با همان روحیه کسل، درست شبیه کسی که از یک قبرستان مخروبه و جهان مردگان بازگشته به خانه رسیدم. چون به احساسات جنون‌آمیزم شک داشتم یک بار دیگر نشریه را گشودم و یکبار دیگر اهداف این پروژه را  خواندم. 
از رضایتمندی اهالی منطقه هیچ اثری نبود که جای آنرا گلایه‌هایی پر میکرد که ظاهراً انتهایی نداشت. سپس به گردشگر و قدم زدن در چنین مسیری اندیشیدم که در خودم و دوست همراهم اثری معکوس داشت. 
قدم زدن در جوار مردگان و یادآوری خاطرات اقوام و آشنایان که در زمانی نه چندان دور با پای خود آنها را تا اینجا تشییع کردیم ، ره آورد این پیاده روی شبانه در چنین مسیری بود.  ای کاش لااقل تدفین اموات را از مدت ها قبل در این مزار ممنوع می کردند تا نسل امروز فارغ از تداعی خاطرات شوم در این مسیر قدم میزد.  چیزی که متاسفانه هنوز هم ادامه دارد و نمی توان امید داشت تا نسل بعدی ذهنش درگیر آن نشود. 
خدایش رحمت کند مرحوم گلابچی را با آن افکار والایش که اگر شهروندان به این هدف ارزشمند او وقعی می‌گذاشتند ،اکنون مزار های داخل شهر و همینطور امامزادگان به محلی تفریحی و عاری از قبور جدید التاسیس تبدیل می‌شد. اما اکنون با احداث چندین خیابان با پیاده روها  و مغازه های شیک در اطراف این  گذرگاه چه کسی حاضر است قدم به پستوی این خیابان ها یعنی گذرگاه فیس بگذارد.  
کدام اصحاب فرهنگی قرار است سفره خود را در این گذرگاه بگسترانند. و کدام بساط فرهنگی قرار است در اینجا خودنمایی کند ؟ آیا سینما کتابخانه و یا تئاتری در این مسیر هست؟ بیچاره فرهنگ و اصحاب آن که همچون مرغی شده اند که هم در عزا و هم در عروسی سر می برند تنها مکان تاریخی و شاید مذهبی  این مکان می‌تواند مزار علامه فیس رحمة الله علیه باشد که اهل معنا جمعه ها به زیارتش می آیند. 
مردی عارف که از ابتذال بیزار بود و به همین دلیل وصیت نمود که بعد از مرگ در فضایی باز به دور از مقبره دفن شود تا برف و باران و آفتاب خدا بر آن ببارد و بتابد و حالا تنها دلیلی که ظاهراً برای احداث این گذرگاه با این بودجه گزاف موجه جلوه می‌کند عدم تخریب این دو مقبره در دو طرف گذرگاه است. 
اگر یکی از آنها یا قسمتی از هر یک از این دو مقبره تخریب می شد ما شاهد احداث یک خیابان استاندارد و زیبا بودیم که نیاز به احداث چندین خیابان به عنوان جایگزین و صرف میلیاردها تومان هزینه مرتفع می‌شد. 
چیزی که به احتمال زیاد شهرداران بعدی به انجامش مبادرت خواهند نمود. 
البته بعد از اینکه بی خاصیتی و خاک خوردن این گذرگاه فرهنگی! را تجربه کردند و بعد از اینکه از غم انگیزی این پیاده‌راه بدون عابر دلزده شدند تا آن زمان: شب دراز است و قلندر بیدار.