مدیر سازمان دارالسلام گلابچی : دفن اموات در داخل شهر ممنوع است

مسعود قرائتی/ گزارش چاپ قبل مردم سیلک "در جوار امامزادگان....."  با واکنش های مختلفی از سوی خوانندگان زیادی و همچنین دوایر دولتی مواجه گردید. از جمله این بازخوردها صحبتهای مهندس غلامعلی ساران مدیر سازمان دارالسلام گلابچی بود که منجر به مصاحبه اختصاصی مردم سیلک با ایشان گردید. 
مدیر این سازمان که در واقع تنها اداره متوفیات شهر است، با گلایه از بعضی ادارات و مردم می‌گوید: طبق قانون و آیین نامه، دفن اموات در داخل شهر و در جوار امامزادگان ممنوع می باشد. اما متاسفانه اوقاف و هیئت امنای زیارات و همچنین بعضی بازماندگان با بی توجهی به این امر، همچنان با پرداخت پول های هنگفت به این کار مبادرت می ورزند. ساران عدم موفقیت در اجرای این قانون را ناشی از عدم همکاری و پشتیبانی نهادهایی همچون فرمانداری، شهرداری، اوقاف و میراث فرهنگی می داند. وی با شکسته نفسی در مورد شغل خود می‌گوید: مسئول کفن و دفن اموات شهر من هستم اما اداره اوقاف و هیئت امنا زیارات در مورد اینکه چه کسی کجا دفن شود تصمیم می‌گیرند. وی با اشاره به پولهایی که در این راه هزینه می گردد می گوید:  پرداخت چنین وجوهی با هزینه ای که مردم به سازمان دارالسلام می‌پردازند قابل مقایسه نیست. حال آنکه اگر به خدماتی که سازمان ما در مقابل وجه ناچیزی که می‌گیرد توجه کنید (4 میلیون تومان برای قبر دو طبقه ) می بینید که قیمت قبرهای دارالسلام صفر می شود. 
ساران در توضیح این مطلب ادامه می دهد: مثلا ما برای کفن و دفن یک نفر مبلغ ۷۰۰ یا ۸۰۰ هزار تومان اخذ می کنیم که این مبلغ شامل حمل، شست و شو و تغسیل و دفن در محوطه می گردد. البته این مبلغ برای دشت افروز و مزار فیض به یک میلیون و ۶۰۰ هزار و یا یک میلیون و ۷۰۰ هزار تومان می رسد. اگر  به هزینه‌های بعد از دفن توجه کنید که شامل حفظ و نگهداری قبور و محوطه، فضای سبز، نرده کشی، نگهبان و ... می گردد و با توجه به این که این خدمات ابدی و همیشگی است، به این موضوع خواهید رسید که هیچ مبلغی برای زمین قبر باقی نمی ماند. این را مقایسه کنید با پولی که در جوار امامزادگان از مردم می‌گیرند که هیچ گونه گسترشی درکار نیست.
ساران با اشاره به وسعت دارالسلام گلابچی که حدود ۲۰۰ هکتار است، می گوید: ما برای تمام اموات شهر از هر طبقه و قشر و مرامی که باشد جا داریم. به عنوان مثال ما قطعه ای بنام وحدت را  به اتباع که احتمالا از برادران اهل سنت هستند، اختصاص داده ایم.
مهندس غلامعلی ساران سپس به وجه قانونی و بهداشتی - روانی موضوع اشاره نموده می گوید از همه اینها که بگذریم دفن اموات در داخل شهر ممنوع می باشد. از قدیم تا کنون و همچنین طبق روایات و دستورات شرعی، قبرستان باید در بیرون از شهر باشد و با زندگی روزمره مردم فاصله داشته باشد. مردم خصوصا همسایگان این مکان ها  و امامزادگان بارها به ما شکایت و گلایه آورده اند که بوی نامطبوع از داخل قبور نشت کرده و باعث آزار و بیماری می گردد. علاوه بر اینها صدای بلندگو و مشایعت صاحبان عزا عرصه را بر مردم تنگ کرده است. با این همه ما به علت همان عدم پشتیبانی و همکاری لازم کاری نمی توانیم انجام بدهیم و گاهی متاسفانه به این نتیجه می رسیم که اراده‌ای برای جلوگیری از این عمل غیر قانونی نیست.
سید مجید علوی زاده- مسئول روابط عمومی دارالسلام و یکی دیگر از معاونین این اداره می‌گوید: کاشان در مقایسه با دیگر شهرهای مجاور در این مورد وضع بدتری دارد.برای مثال در قم که از قدیم با حجم زیادی از واردات اموات از تهران و دیگر شهرها مواجه بوده و هست، وضعیت سامان یافته تری را می توان ملاحظه کرد. در وضعیت قدیم قم، دوازده مکان مختص دفن اموات بود. اما در حال حاضر با تمهیداتی که اندیشیده شده تنها دو قبرستان به نام های بهشت معصومه و بقیع به این کار اختصاص یافته است. 
در همین حال شهر ما دارای ۱۶ مکان است که  همچنان مردگان را در آنجا دفن می‌کنند و این کار درستی نیست. مدیر سازمان دارالسلام گلابچی به یک مورد دم دستی اشاره میکند و می گوید:  همین الان یک خانم مرحومه در حال تشییع از اینجاست که به زیارت درب زنجیر  مشایعت می گردد. آخر در کجای دنیا دیده اید که در بازار که محل کسب و کار و فعالیت روزمره شهروندان است  مرده دفن کنند.  آنهم  بازاری که مرکز  زرگری ها و یا آینه شمعدان فروشی هاست.  محلی که مختص خرید ملزومات عروسی می باشد.