نقدی به صحبت های نسنجیدۀ وزیر آموزش و پرورش در کاشان

علی جاویدپناه/ شامگاه پنجشنبه 29 آذر سید محمد بطحایی-وزیرآموزش و پرورش- در مراسمی با حضور مدیران مدارس و خیرین مدرسه ساز که در دانشگاه علوم پزشکی کاشان برگزار شد گفت: «اگر یک ماه نیمی از افرادی که یارانه می گیرند، داوطلبانه یارانه خود را صرف هزینه سیستم گرمایشی مدارس کنند، مشکلات گرمایشی تمام مدارس حل می شود.»
من نمی دانم این مطلب به گوش آقای وزیر خواهد رسید یا نه. اگر رسید که چه بهتر. در غیر اینصورت باشد برای همفکران و هم زبانان او در هر لباس و مقام و منصب و نهادی که هستند.
آقای وزیر!
شما را به مقدساتتان قَسم، این بیانات گوهربار را جای دیگر تکرار نکنید. نسل حاضر به اینگونه اظهارنظرها می خندد.
کاری نکنید این طرز فکر، باب شود تا هر مسئولی که با مشکلی مواجه شد راه حلش را در حذف یارانه ها ببیند. یارانه ای که صرفنظر از ایرادها و اشکالاتش در طول هشت سال، یک ریال هم به آن افزوده نشده و به مرور هم در نحوه پرداختش تأخیر بوجود آمده، دیگر چه ارزشی دارد که شما هنوز نگاهتان به چندرغاز پول است؟
این سخنان نسنجیده چیست که بر زبان می آورید؟ حضرتعالی با اعتماد به نفس کامل طوری صحبت می کنید که انگار عده ای از دانش آموزانی که در زاهدان بخاطر نبود سیستم گرمایشی مناسب، خود و کلاس شان در آتش سوخت، باعث و بانی اش کسانی اند که یارانه می گیرند و از این مبلغِ ناچیز چشم پوشی نمی کنند تا آنجا سر و سامان یابد.
عالیجناب!
کمک به هم نوع اشکالی ندارد و خیلی هم خوب است. من به سهم خودم حاضرم نه تنها یارانه، بلکه یک مبلغی هم روی آن بگذارم تا یک دردی دوا شود. 
ولی از کجا معلوم که این تشنگی شما فروکش کند؟ و فردا مجدداً به بهانۀ دیگر مثل سیستم سرمایشی و نو کردن میز و نیمکت و رسیدگی به وضعیت بهداشتی و غیره این حرف را نزنید؟
شما و امثال شما چرا دوست دارید از کیسۀ ملت خرج کنید؟ خُب کمی هم از خودتان مایه بگذارید. اگر خود و دیگر وزراء و مقامات عالیه، یک ماه نصف حقوقتان را نگیرید و صرف آن امور کنید، چطور می شود؟ باور بفرمائید اگر کمی از حقوق های آنچنانی و خرج های اضافی و همایش های بیهوده بکاهید، بسیاری از مشکلاتمان رفع می شود.

حال من بی برگ نوا را چه شناسد؟
آن سرو که آگاه ز تاراج خزان نیست؟