ما دیوارهای سختِ سکوت را گویا می کنیم

  مسعود قرائتی/ نقاشی های دیواری جلوه هایی از شهر است که روزانه هزاران نفر آن را به اجبار یا داوطلبانه می‌بینند. معمولا عموم این عابران خوب عادت دارند که این دیوارنگاره ها را نوعی کپی و حتی چیزی در حد یک بنر بینگارند.  آن هم کپی تصویری که با وسایل و نرم افزارهای کامپیوتری و به روز بر دیوار نقش بسته است.  اما اگر متقاعد شویم که چنین نبوده و نیست باید از خود بپرسیم که : چه کسی این دیوار های سرد و سخت شهر را به منظری زیبا برای رهگذران بدل ساخته است.
تصاویری که حتی اگر آن را در زمره هنر به حساب نیاوریم باز هم انصاف حکم می کند تا در ذهن خود تجسم کنیم که هنرمندان گمنامی ساعتها و روزها روی پا ایستاده اند تا این نقوش را بر روی دیوار بکشند .  آن هم در ابعادی که از فواصل مختلف در نظر چشم رهگذر زیبا جلوه کند . 
اگر این روزهای پاییزی از قدیمیترین ، پر رفت و آمد ترین و طولانی ترین خیابان مرکزی شهر عبور کنید، دو یا سه دختر جوان را می‌بینید که با دستان کوچک اما آمیخته به رنگ هنر ، پشت به خیابان و رو به دیوار ایستاده و خم و راست می شوند تا خطوطی از چهره ، اندام ،اجسام و مناظر را بر روی دیوار طراحی و سپس رنگ آمیزی کنند. 
دو دختر خانم بین ۲۰ تا ۲۵ ساله ای غرق در بوم دیوار مقابل و پشت به صدها چشم که آنان و کارشان را نظاره و بعضاً داوری می‌کنند به خلق تابلوی مشغولند که تحسینش را نخواهند شنید اما انتقاد و تنبیه را واضح و صریح دریافت خواهند نمود. 
ما در حالی به آنها نزدیک می‌شویم که  رنگ نه تنها دستان زنانه شان را پوشانده ،حتی به صورت و روسری و مانتو شان نیز سرایت کرده است . با این حال با چهره ای شاد پاسخ سلام و خسته نباشید ما و دیگر رهگذران را می دهند. با این که کار به جایی رسیده که تصاویر گویای موضوع است باز هم می پرسم و می گویند به مناسبت هفته کتاب و کتابخوانی است . 
یکی از آنها فارغ التحصیل رشته هنرهای تجسمی و دیگری فارغ التحصیل نقاشی  از دانشگاه است می ‌گوید تحصیلات متوسطه را هم هنرستان در همین رشته بوده است.

از تصاویری که قرار است  زده شود می پرسم
 محمد علی بهمنی، هوشنگ ابتهاج، چارلی چاپلین، گل آقا ، آلبر کامو،پرو ین اعتصامی و چندین تصویر سیاه قلم از زن و مرد و کودک در حال مطالعه است.
به انتخاب چه کسی ؟
ج : ما کاندید می‌کنیم با سازمان زیباسازی شهرداری در میان می‌گذاریم هر کدام را تایید کردند کار میکنیم.
عکس العمل مردم چیست ؟
بسیار عالی است . رهگذران و کسبه خیابان نزد ما می‌آیند.  خسته نباشید می‌گویند و از کار ما تعریف می کنند .  برای آنها خیلی جالب و تا اندازه ای عجیب است که دو سه تا دختر به سن و سال ما اینجور مشغول کار با دست و قلم مو هستیم . تا پیش از این تصور دیگری از نقاشی‌های دیواری داشته اند.
چه تصوری؟
بعضی می‌گویند ما فکر می‌کردیم مردهایی با سنین بالاتر این کار را میکنند بعضی هم که اصلاً تصور نمی‌کردند این نقش ها با دست و رنگ کشیده شود .
چه پیامی برای مردم و چه انتظاری از مسئولین دارید؟
از آنجا که این کار ما برای اولین بار است که در سطح شهر انجام میشود شاید و حتماً انتقاداتی هم داشته باشد .  می‌خواهیم هنرمندان بر ما ببخشند .  اگر هم حمایت ها بیشتر باشد اعتماد به نفس ما بیشتر می شود.
این عزیزان در ابتدا خود را معرفی کردند اما خواستند نامشان ذکر نشود موقع گرفتن عکس هم خواستند چهره‌شان در عکس نباشد به همان دلایلی که در طول متن ذکر شد. 
در حالیکه نقاشی روی دیوار در اروپا سابقه‌ای طولانی دارد و حاوی سوژه های مختلف و انتقادی و حتی گاهی تند است تا جایی که منجر به حرکت ها و تحولات اجتماعی بزرگی می شود.  اما در شهر ما هنوز در ابتدای راه و در اختیار شهرداری هاست و حضور دختران جوان و هنرمند چیزی تازه تر است که باید مورد حمایت قرار گیرد. 
برای پیشگامان این عرصه از هنر که آثارشان اقبال یافته تا رواق منظر تماشای مردم باشد آرزوی موفقیت و پیشرفت روز افزون داریم.