به نان خشک و لنگ قناعت کنید

جواد جهان آرایی:

در خبر ها چنین آورده اند:
در زمانهای ماضی،طبیبی از خود راضی؛که خود سی و هفت مشغله ی حکومتی داشته،و نعمتش به وفور وحالش کیفور،چنین افاضه فرموده اند:
مردم ایران ناسپاسند ،باید بجای جامه،چون حوثی های یمن ،لنگی به تن پوشیده و قرص نان خشکیده ای خورده ،به میدان رزم اندر شوند تا او با آقا زاده ها در بزم روند‌.

آن پزشک حاذق صد شغل دار
این چنین سر داده در بوقی شعار
مردم ما ناسپاسی میکنند
از چه رویی بی کلاسی میکنند
خلق ایران از چه رو همچون یمن
لنگ سرخی را نمی پوشد به تن
تا که با آنان هم آوایی کنند
نان خشکی خورده آقایی کنند

**

یک نفر اینگونه داده پاسخ اش
تا که جا افتد سخنها در مخ اش
دکترا  ای بی خبر از رنج خلق
گیر داده از چه بر این کهنه دلق
ای که هستی صاحب صد شغل و جُنگ
ابتدا خود کن به تن یک دست لنگ
بعد آقازادهایت را بپوش
لنگ حوثی ها به تن ای سخت کوش!!!
بفرست آنجا تا که جانبازی کنند
جنگ هم با حربی و تازی کنند
ای که میگیری ز هر شغلت حقوق
کهنه دلق خلق را کردی به بوق؟!!
سیری و از خلق هستی بی خبر
این سخن را یادگار از من ببر
لب فرو بند و خموشی پیشه کن
بهر یک شغل دگر اندیشه کن!!!